Begin 2015 riep minister Schippers het “Jaar van de Transparantie” uit. De periode van maart 2015 tot maart 2016 stond in het teken van transparante zorg.
“Meer en betere informatie voor patiënten over de kwaliteit en de kosten van de zorg, dat is de essentie van het Jaar van de Transparantie “, volgens het Zorginstituut Nederland. Op hun site vind je meer informatie over wat het jaar heeft opgeleverd.
De meeste zorgprofessionals erkennen de waarde van goede en begrijpelijke informatie voor patiënten. Daarnaast blijkt uit onderzoek dat het publiceren van verschillen tussen instellingen een positief effect heeft op de ‘score’ van instellingen over de gehele linie. Kennelijk stimuleren de cijfers de beste instellingen om het nog beter te doen. En stimuleren ze degenen die gemiddeld scoren of daaronder ook om het beter te doen. Dat op zich is al een reden om open te zijn over de kwaliteit van de geleverde zorg.
Een aandachtspunt is daarbij wel de tijdsinvestering die hoort bij het aanleveren van al deze gegevens. De meeste initiatieven in het “Jaar van de Transparantie” spreken over het belang van ‘informatievastlegging aan de bron’. Dat levert inderdaad de meest betrouwbare gegevens op. In de praktijk betekent dit echter vaak ‘informatievastlegging door de medisch professional’. Die staat immers aan de bron van de gegevens. En die heeft het al erg druk.
Wat een groot verschil zou maken is als we alleen díe gegevens hoeven aan te leveren die daadwerkelijk nuttig zijn voor vergelijking door patiënten of om de kwaliteit van de geleverde zorg te verhogen. Mijn persoonlijke inschatting is dat dat zo’n 25% is van alle indicatoren die we nu moeten bijhouden.
Daarnaast is het mogelijk gegevens te laten verzamelen door een andere ‘bron’, namelijk de patiënt. Bij bijvoorbeeld PROMs (Patient Reported Outcome Measures) is dat exact wat er gebeurt. Een ander voordeel van deze manier van meten is dat het de resultaten (Outcome) van de geleverde zorg meet, terwijl veel van de huidig gevraagde indicatoren gaan over hoe goed procedures worden gevolgd of over het volume van de geleverde zorg. Zaken die slechts indirect iets over de kwaliteit van zorg zeggen.
Wat is uw ervaring met het aanleveren van gegevens? En met het gebruiken ervan? Vergelijkt u de zorg in uw instelling met de zorg daarbuiten? En maken uw patiënten weleens gebruik van deze informatie?
Ik hoor het graag!
Voor betere zorg,
Wil Konings
De eerste fase (geheel links), is die van de onbewuste, blinde mens.
En hoe ik dit praktisch gebruik in mijn werk: door me te realiseren dat we op sommige gebieden allemaal blind zijn, ikzelf ook. Een reden tot bescheidenheid. En door me te realiseren dat iedereen op bepaalde gebieden reeds verlicht is. Een reden om te onderzoeken wat ik van een ander kan leren en hoe ik kan groeien.
Een kleine stap levert zo een resultaat voor een grote groep mensen. En stimuleert deze hele afdeling om kleine stappen te blijven zetten.
