Categorie archieven: De patiënt

De actieve patiënt

Het pbg, oftewel het PersoonsGebondenBudget, is de laatste tijd vaak negatief in het nieuws. Er is onder meer sprake van fraude door budgethouders en vertraging in de uitbetaling vanuit de SVB. Dit heeft geleid tot veel Kamerdebatten en negativiteit in het algemeen.

Tegelijkertijd blijkt het pgb-concept op zich juist uitstekend te werken: Het is goedkoper dan het alternatief ZiN (Zorg in Natura) en patiënten zweren erbij. Ze demonstreerden zelfs op het Malieveld toen het pgb grotendeels dreigde te verdwijnen.

Waarom? Wat maakt het verschil? Een patiënt met een pgb is zeer actief betrokken bij zijn eigen zorg. Zo’n patiënt blijkt mooie oplossingen voor elkaar te krijgen die voor zijn persoonlijke situatie goed werken. Zoals bijvoorbeeld blijkt uit het verhaal van Giesbert. Hij heeft een dwarsleasie en geeft aan hoe het pgb zijn kwaliteit van leven sterk verhoogd heeft.

Opname boektrailer
Opname boektrailer De Power Patiënt

Dit najaar komt een boek uit, dat ik heb geschreven, de titel is: “De Power Patiënt“. Deze week waren de opnames voor de “boektrailer”, net zoiets als een filmtrailer, maar dan voor een boek. Het boek is gericht op patiënten en laat hen zien wat de voordelen voor hen zijn van het zich actief opstellen in elke fase van hun ziekte. Die voordelen zijn groot: ze zijn sneller beter, krijgen een behandeling die zo goed mogelijk bij hen past, en hebben minder last van bijwerkingen, etc.

Wat ik steeds weer zie in mijn werk is dat dergelijke powerpatiënten ook veel voordelen hebben voor het ziekenhuis en de mensen die er werken. Een actieve patiënt is meer betrokken bij zijn behandeling, durft uit te spreken wat hem mankeert en stelt de vragen die hij heeft. Ook is zijn therapietrouw hoger en trekt hij eerder aan de bel bij eventuele bijwerkingen.

NB: Een powerpatiënt is actief en betrokken, maar heeft niet heel internet afgezocht en denkt het niet beter te weten dan de arts. Hij beschouwt zichzelf en zijn arts als gelijkwaardige partners.

Ik ben benieuwd of jij wel eens te maken hebt met patiënten die zich al zo gedragen. Laat het graag weten in een reactie!

Voor optimaal resultaat, houd het simpel en fun,

Wil Konings

Share Button

Hoe leer je een rups vliegen?

For the English version of this article, click here!

Managers met wie ik werk maken af en toe een onderscheid tussen twee categorieën medewerkers, laten we ze type A (actief) en type P (passief) noemen.

Type P werkt om geld te verdienen, wil dat het werk zekerheid biedt, is geïnteresseerd in de pensioenregeling. Deze groep praat veel over de stress die het werk met zich meebrengt, over eigenschappen van collega’s en over het hoger management dat hen niet betrekt. Groep P is meestal de grootste groep, zo’n 80% van de mensen. Voor hen is werken een noodzakelijk kwaad.

Groep A ziet dit heel anders. Groep A is bezig met zijn patiënten, met het ontwikkelen van zichzelf en met de toekomst van de organisatie. Groep A wil in meerdere opzichten een bijdrage leveren. Groep A ziet zaken als het werk zelf, maar ook trainingen en overleggen als kans om beter te worden. Groep A, helaas vaak de kleinste groep, ziet het als een voorrecht dit werk te mogen doen.

Een van de belangrijkste taken van de manager is om mensen van groep P naar groep A te bewegen. Dat levert veel voordelen op  voor de persoon zelf, voor de patiënt en voor de organisatie. Overstappen naar groep A is echter pas mogelijk als iemand zijn werk ziet als iets dat ertoe doet. Als hij het grotere geheel ziet.

Het goede nieuws is: Ik ben ervan overtuigd dat in de zorg van nature meer type A-mensen werken. Zij zagen het belang van hun werk toen ze ervoor kozen in de zorg te gaan werken. Wie ziet immers niet het belang van goede zorg? Door de manier waarop het werk is georganiseerd, verliest een groot deel van de mensen hun oorspronkelijke motivatie echter uit het oog.  Zij gaan werken en denken als type P.

Als je mensen helpt terug te keren naar type A, is het dus voldoende om te focussen op wat er in essentie al is. Op het terugvinden van de oorspronkelijke motivatie en compassie.

Daarnaast is het essentieel om ook de organisatie van het werk aan te passen. Door de organisatie van het werk zijn mensen immers gaan denken volgens type P. En het andere goede nieuws is: Ook het aanpassen van de organisatie van het werk is een van de taken van de manager. En bevindt zich in ieder geval deels in zijn invloedssfeer.

Ik ben benieuwd tot welk type je jezelf rekent. Heb je altijd volgens dat type gewerkt en gedacht? Op basis waarvan ben je verschoven?

Voor maximaal resultaat: houd het simpel en fun,

Wil Konings

Share Button

Boek voor patiënten

Vorige maand ben ik begonnen met het schrijven van een boek. Het is gericht op patiënten en het gaat over de verschillende houdingen die een patiënt kan kiezen in zijn eigen behandeling, zoals:

  • Passiviteit:
    Het traject passief ondergaan en “Ja, dokter” antwoorden op elke vraag. Dit is de traditionele houding en heeft lange tijd prima gewerkt. Maar op het moment dat de patiënt de kamer uit loopt weet hij de helft niet meer van wat de dokter heeft gezegd. En waar was ook weer welk pilletje voor bedoeld?
  • Internationaal top-expert:
    Van tevoren heel internet aflezen en meer weten dan de dokter. De patiënt ontdekt bijvoorbeeld dat er een dokter in Brazilië is die experimenteert met een bepaalde behandelvorm en opzienbarende resultaten haalt. Als de Nederlandse arts een andere behandeling voorstelt en niet bereid blijkt hier ook mee te experimenteren, gaat hij naar een andere arts voor een second opinion.
  • Agressie:
    De patiënt eist behandeling en wel nu, of anders…

Het boek pleit ervoor je als patiënt als partner van je arts(en) op te stellen en gedurende het hele traject een actieve rol te kiezen met je arts als partner. Door deze verantwoordelijkheid te nemen zal je uiteindelijk betere resultaten halen. Onder meer doordat:

  • je van tevoren nadenkt over wat belangrijk is voor jou. Vaak zijn er meerdere mogelijke behandelingen en hierdoor kies je de behandeling die het beste bij jou past
  • je iemand meeneemt bij belangrijke gesprekken en zo later beter weet wat een arts gezegd heeft
  • je medicijntrouw hoger zal zijn doordat je beter weet waar de medicijnen voor zijn

Als ik mensen vertel dat ik een boek aan het schrijven ben krijg ik zeer uiteenlopende reacties, zoals “Wat knap”, “Dat kost echt veel tijd”, “Ik ben ook weleens aan een boek begonnen”

Als ik vertel waar het boek over gaat hoor ik van vrijwel iedereen hetzelfde: Een verhaal van iets dat zij zelf of een naaste hebben meegemaakt in de zorg. In een deel van de gevallen is het een vrij negatief verhaal, maar gelukkig hoor ik ook zeer goede ervaringen. Vaak doordat één persoon het verschil maakte. Die persoon kan een arts zijn, verpleger, de patiënt zelf of een familielid. Altijd is die persoon degene die ergens actief heeft ingegrepen, waardoor het verloop van de behandeling veranderde.

Door het hele boek heen wil ik echte verhalen opnemen van patiënten en artsen, waarin zij vertellen hoe ze in een bepaalde situatie hebben gehandeld en wat het effect daarvan was. Ze gaan zowel over negatieve als over positieve ervaringen.

Ik ben nog op zoek naar heel wat meer verhalen, dus als je jouw verhaal wilt delen, dan hoor ik dat erg graag. Wil je jouw verhaal delen, mail me dan op: boek@primazo.nl

Heb je eerst nog een aantal vragen, kijk dan op www.primazo.nl/boek voor meer informatie.

Mocht je verhaal worden opgenomen in het boek, dan redigeren we het zodat het past in de opzet van het boek. En natuurlijk checken we de uiteindelijke tekst altijd nog met jou.

En wil je graag iets anders kwijt over dit artikel, laat dan je reactie achter onder dit bericht!

Voor maximaal resultaat, houd het simpel en fun,

Wil Konings

Share Button